Hossein Jey – Kelisheiy

حسین جی – کلیشه ای

واسه کی بنویسم
واسه چی بخونم
کی پام نشست که من پاش بمونم
کجارو کج رفتم بگو بدونم
بد نکردم و تشنن بخونم
خستم از جماعتی که درو دارن
میگن مصلحت اینه که درو باشن
منم میرم از اینجا که آزاد باشم
دور از اینجا یه جای آباد باشم
بدون دردو فکر بدون غصه و غم
با چند تا مثه خودم هر شب دور هم
فقط بدیش اینه دور از خونوادم
که خونشون هست تو وجود آدم
حالا فقط باید بنویسم پاره کنم
توی تنهایی این درد هارو چاره کنم
من که خودم بودم همیشه یار خودم
یه رو پیدا میشه حال گمم آ
ورس۱
بازم کلیشه ی تنهایی سیگار تو دستم
فک میکنم به آخرین مقصد به هر چی
که خواستمو نرسیده دستم
یا مصلحت نبوده . چشامو بستم
از اول فکر کردم به آخر حرفم
به امید روزی که تموم شه دردم
هر چی که داد زدم نشنیدن زجمو وانتظار دارنو نکردن درکم
دلخوش به چیم یار؟اونکه کرده ترکم
یا قرصایی که منو میخوابونه هر شب
رفیق که فقد نمک زده زخمم و
از روی هر صخره کرده پرتم
توی دریای افکارام غرقمو زدم پشت
پا به هر چی بودو رفتم
فک کردن زرنگن و از ما کندن
ولی ادا بودی من خودمم احمق ورس۲
خیلی دل پره
پره استرسو دلهوره
چیزایی که خواستمو نرسیده دستم
چیزایی که خواستمو نرسیده دستم
چشامو بستم.
دیگه چشمام برقی نداره
آینده هر چی بشه فرقی نداره
وقتی هر چی دویدم نرسیدم
اول راهم و حس میکنم ترسیدم
از هر طریق زدم به
هر دری میگن باید سفت وایسی در نری
لحظه ای که فک میکنی سرتری
پشت سر رو میبنی که همش گند زدی
ولی باز تا آخر مسیر می‌جنگم
به حرفای پشت سرم فقط میخندم
رو نامردنیا چشامو می‌بندم و می‌بخشم
حتی اونی که زیرم زد
با اینکه این روزا همه بی رحمن
پازل زندگیمو خوب چیدم رفت
هر چنداین سالا دیرو بد گذشت
گذشته گذشت حتی اگه بد گذشت
هنوز آماده نیستم من واسه مردن
برا اینجا رسیدن از همه خوردم
یه سری جفتم بودن ازم بردن
ولی ته بازی منم که همه رو بردم
دوص بودن آخرش شدن دشمن
یه نگاه پشت سر دیدم خالی پشتم
هیچ سختی ای نیست مانع رشدم
پشت کردم به همه دادم به خدا پشتم
آ ورس ۳
میگن جی